برم دهه هفتاد میلادی اون دوره ی بیست و چند سالگی مامان تو عکساش؛ یک دل سیر نگاش کنم و جیک نزنم. برم اون جا که باد میومده موهای بلندش پخش و پلا می شده. اون وقتی که جلو چشای قشنگ درشتش رو می گرفته. اون موقع که موهاشو می داده پشت گوشش و اون لبخند قشنگ بی نقص رو می زده.
