همه آدم ها یک رییس جمهور شصت و سه درصدی زیر پوستی دارند. که به ناگاه یک مدرکی که از نگاهشان نقطه ضعف تو باشد را بگیرند جلوی رویت و هی چپ و راست کنند. گیرم که نوک دماغ یا شانه شان را تکان ندهند اما سهوا آمده اند برای تخریب.
اما همه آدم ها میر حسین نیستند که یکهو صلابت نشان دهند. همه توانایی این را ندارند تا آن ظاهر ساکت و صدای آرامی که جمعی را مایوس و دلسرد کرده؛ یکهو تغییر دهند و دلگرمی و تو را به وجد آورند.
نقطه ضعف را که میگیری جلوی رویشان سر درد و سرگیجه می آید. زانوهایشان سست می شوند و می خزند سمت شکلات آبنات اسمارتیزهای ناباب. قرص و کپسول های سبز و سفید و صورتی که نه قرمز و آبی هستند و نه در دستان مورفیوس.
